Rozwój szczeniaka- od narodzin do dojrzałości

Atha

W ciągu życia psa możemy wyróżnić poszczególne etapy jego rozwoju. Znajomość rozwoju psiej psychiki pozwoli nam na właściwe ułożenie relacji człowiek - pies.

Pierwszy etap - "faza noworodka". Zaczyna się od chwili urodzenia do 2 tygodnia życia.

Na tym poziomie rozwoju psiej psychiki szczególnie intensywnie kształtują się psie zmysły. Mimo iż szczenię rodzi się ślepe, doskonale potrafi orientować się w najbliższym otoczeniu. Porusza się bezradnie, jednak zawsze trafia do ciepłych, pełnych mleka sutek matki. W tym czasie bardzo intensywnie rozwija się zmysł węchu, który służy do poznawania otaczającego go świata na drodze pozytywnych i negatywnych doświadczeń. Pod koniec drugiego tygodnia szczeniaki otwierają oczka.

Drugi etap - faza psiej socjalizacji, który trwa od 3 do 7 tygodni życia.

Szczeniaki wyglądem i zachowaniem coraz bardziej przypominają dorosłe psy, natomiast ich nie skoordynowane działania stają się znacznie bardziej celowe.
Szczeniaczki w tym okresie zaczynają się bawić z rodzeństwem, zabawy czasami przybierają formę "walki" gdzie maluchy używają już swoich pierwszych ząbków. Uczą się zadawania bólu, a czując ugryzienia dowiadują się, co to jest zadany ból. Właśnie zadawanie i odczuwanie bólu są jedną z przyczyn, dlaczego ząbki naszych szczeniaków są tak ostre. Pisk ugryzionego w ucho brata jest sygnałem dla agresora, że chwyt był zbyt silny, a ostre "oddanie", jakie otrzymuje od poszkodowanego jest dobrą lekcją tego, jakie konsekwencje może przynieść zbyt mocny chwyt.
Pod koniec 7 tygodnia życia szczeniaka matka zaczyna odstawiać go od piersi. Gdy malec upomina się o mleko suka zaczyna warczeć, a w ostateczności delikatnie łapie malca za kark by pokazać, ze nie życzy sobie takiego zachowania. Takie zachowanie suki prowadzi do wpojenia młodemu szczeniakowi dyscypliny. Suka warczy ostrzegawczo, groźnie patrzy się, pomrukuje. Jeżeli taka lekcja nie wystarczy do zdyscyplinowania, zwłaszcza upartego malca, o skłonnościach do dominacji, mogą pójść w ruch zęby mamuśki i przywołanie do porządku kończy się głośnym wrzaskiem, ale i nauczką, że negujące mruknięcie matki musi być respektowane. Taki jest porządek w sforze i jest to ważne dla prawidłowego kształtowania charakteru psa. Jest bardzo ważne, aby do końca tej fazy rozwoju szczenięta pozostały z matką. Tylko wtedy charakter szczeniąt ma szansę ukształtować się prawidłowo.
Często zdarza się, że hodowcy chcą pozbyć się jak najszybciej szczeniąt z hodowli robiąc szczeniakowi ogromną krzywdę. Szczeniak pozbawiony tego etapu socjalizacji w rodzinnym gnieździe może spowodować, że w przyszłości szczeniak taki będzie nadmiernie agresywny i będzie miał problemy z innymi psami.
Należy zaznaczyć, że w tym okresie niezmiernie ważnym jest również kontakt z człowiekiem. Hodowca powinien możliwie często brać maluchy na ręce, głaskać, kontrolować stan pazurków, oczu, uszu, skóry, łap, ząbków. Szczeniak uczy się kontaktu z człowiekiem, czuje, że kontakt jest przyjemnym doświadczeniem, ale też przeżywa na początku lekki stres. Pozwala to na wyrobienie odporności na stres, która to będzie niezbędna w dorosłym już życiu.

Trzeci etap to czas od 7 tygodnia do 12 tygodnia życia. Jest to faza socjalizacji z człowiekiem.

W tym etapie, szczeniak uczy się życia wśród ludzi. W tym okresie rozwoju możemy przeprowadzić pierwsze niestresujące testy charakteru szczeniąt, które pozwolą określić temperament szczeniaków i dziedziczne skłonności u poszczególnych szczeniąt. Wiedza ta pozwala na wybranie szczeniaka zgodnie z oczekiwaniami przyszłych nabywców szczeniąt.,
W nowym domu kontakty z domownikami powinny być jak najmniej stresogenne, należy unikać ostrego krzyku, karcenia malucha, co nie oznacza, że możemy pozwolić maluszkowi na wszystko! Pomiędzy 8 a 11 tygodniem szczeniak poznaje uczucie strachu i jeśli w tym czasie dozna jakichś traumatycznych sytuacji, lęk może utrwalić się w nim, co w przyszłości może spowodować, że pies będzie nadmiernie lękliwy. W tym czasie należy maluszka otoczyć szczególną opieką, chronić go przed sytuacjami, które mogą być dla niego przykre (np. kontakt z agresywnym psem).
Należy psu umożliwić różnorodne pozytywne doświadczenia takie jak, kontakt z ludźmi, którzy wyrażą tylko chęć głaskania naszego szczeniaka. Szczenięta z hodowli kennelowych pozbawione w tym ważnym okresie kontaktu z człowiekiem, rodzeństwem trafiające do nowych właścicieli po 14 tygodniu życia, zdradzają objawy "kenelozy ". Psy takie mają trudności w nawiązaniu kontaktu z człowiekiem, są mało odporne na stres, dobrze natomiast czują się w grupie innych psów.

Kolejny etap to etap ustalenia hierarchii - od 12 do 16 tygodnia życia.

W tym czasie szczenię wchodzi w okres dorastania. Zazwyczaj jest pewny siebie i dobrze zadomowiony w swoim otoczeniu. Często w domu psiak taki jest rozpieszczany i obdarzony przywilejami, których by nie dostąpił gdyby mieszkał wśród innych psów, czy też z matką. Tolerujemy w jego zachowaniu rzeczy, jakich nigdy nie tolerowalibyśmy u psa dorosłego, zapominając, że psy rozwijają się niewspółmiernie szybciej niż ludzie.
W tym okresie czas najwyższy zabrać się za wychowywanie naszego maluszka. Uczymy go podstawowych komend i zasad "dobrego wychowania". Staramy się w tym czasie oswajać naszego malucha z nowym otoczeniem, z innymi psami. Możemy zapisać naszego szczeniaka do psiego przedszkola. Tam nasz malec pozna inne psy w podobnym wieku, a co za tym idzie nauczy się zachowywać w psiej sforze. W tym czasie nasz maluch jest bardzo pewny siebie i będzie próbował ustawić się w hierarchii stada oczywiście jak najwyżej!
W tej fazie pies zmienia zęby, co wiąże się z nadmiernym gryzieniem, a co za tym idzie niszczeniem wszystkiego, co wpadnie mu w zęby. Warto zadbać w tym okresie o zabawki, dużą cielęcą kość lub choćby suchy chleb. Doskonałą zabawką jest gumowa piłeczka z wystającymi kolcami, która dodatkowo masuje dziąsła naszego małego wilczarzyka.

Od 4 do 8 miesięcy to trudny (dla nas) etap rozwoju psa. Tzw. etap ucieczek.

Nasz wilczarz dotąd posłuszny nagle czuje zew wolności, głuchnie na nasze przywoływania. Pies niczym zdobywca poznaje świat. Gania za spotkanymi zającami, młodymi psami chętnymi do zabawy w szczególności, gdy są one przeciwnej płci. Suczka najczęściej w tym okresie dostaje swoją pierwszą cieczkę. Nasz "nieznośny" szczeniak robi różne psikusy, które bawią głównie jego. W tym czasie pies staje się bardziej samodzielny, oddala się od stada by zwiedzać okolice, Na szczęście nie każdy z psów przechodzi ten okres tak intensywnie, u jednych będzie ledwo zaznaczony i pies będzie samodzielnie oddalał się przez kilka dni, ale zdarzyć się może, że może to trwać nawet miesiąc, a dalsze utrwalone kłopoty z przychodzeniem na zawołanie powstają najczęściej, gdy pies odkryje, że nieposłuszeństwo i samodzielne eskapady są świetną zabawą.
Ważne jest by w tym czasie nie karać psa, gdy wróci z takiej wyprawy. Często pomaga spacerowanie w nieznanym psu terenie, gdzie czuje się mniej pewnie i nie oddala się tak chętnie od swojego pana.

Okres dojrzewania - 6 do 14 miesięcy.

Zarówno w organizmie dorastających suk jak i psów zachodzą w tym etapie rozwoju spore zmiany hormonalne. Kiedy organizm zmaga się z burzą hormonów mogą pojawić się wręcz niezrozumiałe reakcje i zachowania naszego młodzika. Obojętne dotąd przedmioty czy zjawiska mogą być przyczyną lęku, bądź agresji. Nasze zachowanie może wpłynąć znacząco na późniejsze zachowanie naszego psa. Zarówno karanie, jak i próby uspokojenia mogą powodować utrwalenie niepożądanych zachowań. Ignorowanie i opanowanie w takich sytuacjach powoduje, że pokazujemy psu, iż nie ma powodu by robić zamieszanie wokół zaistniałej sytuacji. W momencie, gdy pies zaczyna szczekać na znany mu przedmiot i boi się podejść absolutnie nie wolno go zmuszać, aby sprawdził, co to jest. Jak już napisałam wcześniej należy zignorować takie zachowanie, podejść samemu do tego przedmiotu i jeżeli istnieje taka możliwość wykorzystać go w typowy sposób (np. krzesło - usiąść na nim). Pies po chwili zorientuje się, co to za rzecz i spokojnie się zbliży.

Wiek dojrzały 1 do x lat.

Wilczarze dojrzewają zdecydowanie dłużej niż psy raz miniaturowych czy nawet średnich.
"W okresie wchodzenia w dorosłość pojawia się potrzeba przewartościowania hierarchii stada i zajęcia stałego w nim miejsca. Jeżeli pies w etapie wstępnego ustalania hierarchii w stadzie (12 - 16 tydzień) zajął wysoką pozycję, a przy tym ma spory temperament i skłonności do dominacji, często podejmuje próbę przejęcia przywództwa w stadzie. Jeżeli właściciele pozwolą mu na to, a potem będą go sobie próbowali podporządkować, mogą spotkać się z otwartą agresją. Właściwe relacje z psem polegają na tym, że uznaje przywódczą rolę człowieka i respektuje jego polecenia. Pozycję tę zdobywa człowiek oczywiście bez walki, systematycznie, konsekwentnie i spokojnie wymagając od psa posłuszeństwa i wskazując mu jego "psie" miejsce wśród ludzi. Zdarza się też, że pozycja psa jest niejasna i do końca nieustalona, a pies otrzymuje od domowników sprzeczne sygnały - z jednej strony przywileje przysługujące przywódcy, z drugiej zaś wymagania należne osobnikowi podporządkowanemu. Skutkuje to różnego rodzaju trudnościami - od nieposłuszeństwa do agresji wobec ludzi i innych psów."

[link widoczny dla zalogowanych][/url]

mg · Wysłany: Sob 14:16, 28 Mar 2009 Temat postu:

Bardzo dobrze, że wrzuciłaś ten temat!
Czytam i zastanawiam się, skąd ja to znam, patrzę na "źródło" a w nim na podstawie czego to zostało opracowane - no i wszystko jasne Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

Swoją drogą, polecam strony Andrzeja Kłosińskiego i Eweliny Włodarczyk, to ogromne źródło wiedzy dla właścicieli psów.

atos

Pomimo, że szczeniaki tak szybko dojrzewają to dla mnie psiaki są do końca szczeniaczkami, którym jak rzucisz piłkę będą się tarzac jak maluchy:)

Atha

Jakbym czytała o swojej Mirce xD