Seter szkocki - gordon

Ciacho

KRAJ POCHODZENIA: Wielka Brytania

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 14.06.1987r.

PRZEZNACZENIE: Pies wystawiający

KLASYFIKACJA FCI: Grupa VII - wyżły, Sekcja 2.2 - Brytyjskie i Irlandzkie Pointery i Setery, Wymagane próby pracy

WYGLĄD OGÓLNY: Jest to pies wysokiej klasy o doskonale zrównoważonych proporcjach ciała i budowie przystosowanej do poruszania się galopem. Ma wygląd bardzo rasowy, upodabniający się budową do konia myśliwskiego (huntera) zdolnego do dużego wysiłku. Ma dość krótki, prosty o poziomej linii grzbiet, dość długą o wyraźnym obrysie i pojętnym wyrazie głowę, dość krótki ogon, długie owłosienie i umaszczenie o czystych barwach.

ZACHOWANIE I TEMPERAMENT: Inteligentny, pojętny, pełen godności. Śmiały, towarzyski o usposobieniu przyjaznym i zrównoważonym.

GŁOWA: Szerokość głowy mniejsza niż jej głębokość, ale większa od szerokości kufy. Mózgowioczaszka o dużej pojemności, najszersza i lekko zaokrąglona miedzy uszami; przełom czołowo-nosowy wyraźnie zaznaczony. Kufa dość długa, przy oglądaniu zarówno z góry, jak i z boku o liniach obrysu niezbieżnych, lecz prawie równoległych. Jej długość od przełomu czołowo-nosowego do końca wierzchołka nosa jest nieco mniejsza niż długość mózgowioczaszki od przełomu do potylicy, a głębokość w żadnym razie nie powinna się równać jej długości. Okolice nad i pod oczami oraz policzki powinny być szczupłe odpowiednio do ogólnej suchości głowy. Wierzchołek nosa duży, szeroki z otwartymi nozdrzami, koloru czarnego; wargi górne nie zwisające, lecz przylegające o wyraźnie zarysowanych brzegach. Szczęka i żuchwa jednakowej długości z uzębieniem o prawidłowym zgryzie (ani przodo- ani tylno zgryz). Oczy dość duże, dobrze osadzone pod lukami nadoczodołowymi, ani za głęboko, ani wyłupiaste, o żywym, pojętnym wyrazie, koloru bardzo ciemnego (ciemnopiwne), błyszczące. Uszy średniej wielkości, cienkie, nisko osadzone, dobrze przylegające do głowy.

SZYJA: Długa, sucha o łukowato wygiętej linii górnej, bez obwisłego podgardla.

TUŁÓW: Umiarkowanej długości o głębokiej klatce piersiowej z dobrze wysklepionymi żebrami prawdziwymi i długimi żebrami rzekomymi oraz o niezbyt szerokim przedpiersiu. Lędźwie szerokie, lekko wypukłe, zad o raczej poziomo ustawionej miednicy.

OGON: Dość krótki, nie powinien sięgać poniżej stawu skokowego, prosty lub lekko wygięty w kształcie szabli, noszony poziomo lub poniżej linii grzbietu. Gruby u nasady i zwężający się stopniowo ku końcowi, ozdobiony piórem z długich prostych włosów, najdłuższych przy nasadzie ogona i skracających się stopniowo w kierunku jego końca.

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Mocne, o płaskich i prostych kościach, łopatki długie, ustawione dobrze skośnie i dobrze związane w kłębie. Nie powinny być ciężkie, zbyt umięśnione. Przedramiona grube o gładkich prostych kościach, łokcie nisko opuszczone (poniżej linii klatki piersiowej). Śródręcze mocne, pionowo ustawione, dobrze owłosione w postaci frędzli; palce wypukłe, ściśle zwarte w owalną łapę; opuszki palcowe i śródręcza grube, wypukłe, między palcami obfite owłosienie.

KOŃCZYNY TYLNE: Od biodra do stawu skokowego powinny być długie, szerokie i dobrze umięśnione, w stawach kolanowym i skokowym dobrze wygięte. Śródstopie mocne i krótkie, ustawione równolegle, stawy skokowe niewykręcone, ani do wewnątrz ani na zewnątrz, palce wypukłe, ściśle zwarte w owalną łapę; opuszki palcowe i śródręcza grube, wypukłe między palcami obfite owłosienie.

OWŁOSIENIE: Na głowie, przedniej stronie nóg i na końcach uszu sierść powinna być krótka, cienka, na innych częściach ciała i kończyn - średniej długości, dostatecznie gładka nie kędzierzawa lub sfalowana. górną część uszu powinno okrywać długie, jedwabiste owłosienie. Również długie, możliwie jak najbardziej proste owłosienie w postaci frędzli występuje na tylnej stronie zadnich nóg, brzuchu, piersi i okolicy dobrzusznej szyi.

UMASZCZENIE: Czarne podpalane, zasadnicze umaszczenie jest koloru czarnego jak węgiel z połyskiem, bez odcienia rudawego, podpalanie jest koloru dojrzałego kasztana wyjętego z łupiny również z połyskiem (nie koloru słomy). Podpalanie rozłożone jest następująco: nad oczami dwie plamki o średnicy nie większej niż 19mm; na bokach kufy (policzka), sięgając podstawy wierzchołka nosa, ale nie powinno się łączyć wąskim paskiem z podpalaniem na drugim policzku; na podgardlu, na przedpiersiu w postaci dwóch plam, na nogach przednich - od tyłu na całej długości do łokcia włącznie, od przodu do nadgarstka lub nieco wyżej; na nogach tylnych - na stronie wewnętrznej uda i podudzia, rozszerzając się na kolano, przednią stronę podudzia i stopy łącznie z palcami; pod nasadą ogona wokół odbytnicy; podpalanie nie powinno występować na całej tylnej stronie zadnich nóg, gdzie owłosienie może być czarne, zwłaszcza na śródstopiu. Dopuszczalny jest czarniawy nalot na palcach i pod żuchwą, również dopuszczalna jest biała plamka na przedpiersiu, lecz im mniejsza tym lepiej.

Śliczna jest ta rasa Smile

Tuśka

Ładny

Fajną ma sierść

Atha

Gordony są spokojniejsze od irlandów i mniej toważyskie i ufne. Potrafią tropić z górnym i dolnym wiatrem (po ziemi i w powietrzu) Dobrze nadają się do rodzin z dziećmi. To jest teoria, w praktyce bywa róznie. Wink

Sama wybierałam miedzy tymi dwoma, irland jednak wygrał

Cavi

Ja bymm ze wzgledów ze spokojniejsze wolała gordona ale one są duuuze Shocked

Myszka

A mnie sie bardziej podobaja seterki irlandzkie ;]

Atha

Gordonki sa bardziej masywne, po powstały z mieszanki setera irl. oraz owczarków (zdaje się, że płynie w nich krew collie) Jak to zwykle psy myśliwskie- są kochaniutkie, łagodne dla ludzi i maja zapedy łowiecka, jednak nie tak duże jak moja Mircia Wink

Neron Żurawiniec- Roger
Cyż on nie jest cudowny? Jak ja uwielbiam tą czarną, lśniącą lekko błękitem sierść, a pod spodem- rodzynki Wink

Anu

Atha

W porównaniu z irlandami naprawde spokojne Wink

Daje słowo

Anu

@Atha - jakbym widziałą mojego Bardzika...
piękna stójeczka Very Happy

ohh one są takie dumne i sostojne Smile

mój łąpie kursy, wszystko ptactwo co sie rusza jest jego Very Happy

ale to wynika z predyspozycji piesków !!

ShadowDog

70 cm w kłębie? To jakiś duzy ten gordon... musi z tych nowych linii. Kiedyś gordony były krępsze, masywniejsze i niższe... typowo użytkowe. Teraz robią z nich psy typowo wystawowe.. zaczynają wyglądac jak irlandy... chude i wysokie... a przeciez to zupełnie inna rasa tak czy siak. Wink

Dalsze Info na temat gordona:

(BENITA Lamermoor - Shadow Dog)

HISTORIA

Gordon to wspaniały towarzysz zarówno jako domownik, szczególnie dla aktywnych rodzin, spędzających dużo czasu na łonie natury, jak i pies myśliwski. Jest przyjacielski, cierpliwy dla dzieci, a także dobrze wychowuje się z innymi zwierzętami. Wymaga jednak poświecenia mu czasu i uwagi. Jest psem mającym dużo energii, należy więc stworzyć mu możliwość wybiegania się i zabawy.
Na początku XVIII w. Na obrazach pojawiają się trzy odmiany seterów: angielskiego, irlandzkiego i szkockiego, a opis ich hodowli w ówczesnym piśmiennictwie. Początkowo wszystkie były jedną rasą. Dopiero w latach 1865-1875 podzielono setery, biorąc pod uwagę kryterium umaszczenia. Jeszcze zanim lord Alexander Gordon of Banffshire założył własną hodowle, prawdopodobnie już w XVI wieku Lord von Bute hodował w Szkocji czarne setery. Dzisiaj nie do końca wiadomo, czy były one jednolicie czarne, czy podpalane. Również współcześni księciu Gordonowi posiadali czarne podpalane setery, jednak to jemu przypisuje się największe zasługi w uszlachetnieniu tej rasy oraz poprawieniu właściwości. Na jego cześć nazywa się setera szkockiego gordonem. W latach 1800-1820 Książe Alexander rozpoczął, poważną jak na tamte czasy, hodowle seterów. Chcąc uzyskać trójkolorowe psy - skrzyżował rodzimego setera z czarną suką rasy collie. Uzyskał inteligentne, wszechstronne psy myśliwskie, które potrafiły dodatkowo pilnować owiec. Po śmierci księcia Alexandra kolejni książęta na zamku Gordon, a zwłaszcza Książe Richmond, podtrzymywali tradycje hodowli, kładąc szczególny nacisk na przydatność myśliwską. Udział w tworzeniu rasy miał ponoć bloodhound, choć niektórzy temu przeczą. Prawdopodobnie w 1840 roku lord Rosslyn dodał jego krew do hodowli gordona. To bloodhound'owi gordon zawdzięczałby podpalanie, gruba kość, cięższą niż u innych seterów głowę i bogate fafle oraz styl pracy - oprócz górnego, także dolnym wiatrem. W drugiej połowie XIX wieku gordony coraz liczniej pojawiały się na wystawach i zawodach. W 1890 roku powstał pierwszy Gordon Setter Club, do którego jako honorowego członka założyciela przyjęto ostatniego księcia Richmond i Gordon. Rok później zarejestrowano wzorzec określający jednoznacznie wygląd i cechy gordona. Największym powodzeniem gordony cieszyły się w latach 20 i 30 ubiegłego stulecia. Później ich popularność spadla i dziś, kiedy możliwość polowania na ptactwo jest mniejsza, gordon częściej traktowany jest jako towarzysz niż jako pomocnik myśliwego.

Osobowość
Gordon to niezawodny, lojalny, wierny przyjaciel. Oddany rodzinie, spokojny, zrównoważony, cierpliwy, o pogodnym usposobieniu. Wielki pieszczoch, pełen czułości, oddany, świata nie widzi poza swoim panem. Lubi się bawić i nie jest pozbawiony dynamizmu, ale w wielu sytuacjach zachowuje rezerwę; na przykład, choć nie jest stróżem z powołania, potrafi zmusić nieznajomego do zachowania odpowiedniego dystansu. Stał się popularny głównie dzięki swym talentom łowieckim. Zanim zaczęto polować z bronią palną, znajdował zwierzynę węchem, siadał i czekał na myśliwego. Jest metodyczny w tropieniu i doskonały w aporcie. Dobrze pracuje w lesie i w wodzie. Stójka szkota jest twarda i stosunkowo rzadko pusta. Co charakterystyczne dla tej rasy, wykonywana jest równie często na stojąco, co w pozycji przysiadu - a nawet leżąc. Gordon jest psem wszechstronnym - silnym, niezmordowanym i sprawdzającym się w każdym terenie.

Wychowanie i zachowanie
Pies tej rasy uczy się dość powoli i właściciel musi zdawać sobie z tego sprawę. Regularne powtarzanie ćwiczeń i chwalenie za ich poprawne wykonanie przynosi jednak pożądane rezultaty. Nie trzeba na niego krzyczeć. Wystarczą pieszczoty (na które gordon jest bardzo łasy!) i słowa zachęty, by edukacja przebiegała prawidłowo. Do ukończenia pierwszego roku życia ma co prawda zielono w głowie, ale mimo należy pracować nad jego ułożeniem, nie czekając, aż dojrzeje, aby nie utrwaliły mu się negatywne wzorce zachowań. Jeśli osoby wybierające sobie gordona na towarzysza nie mają pasji myśliwskich, muszą pamiętać o jego sportowych predyspozycjach i potrzebach. Długie spacery i dalekie wyprawy sprawiają mu wiele radości. A można zabierać go wszędzie, bo w każdej sytuacji potrafi się zachować jak prawdziwy dżentelmen. Mimo silnego instynktu łowieckiego nie ma skłonności do ucieczek.

Wygląd
Choć wyróżnia się sylwetka o mocnej budowie, charakteryzuje go finezja i niewątpliwy wdzięk. Określenie "pies z klasa" odnosi się w dużym stopniu właśnie do jego wyglądu: harmonijnej głowy, brązowych, błyszczących, pełnych wyrazu oczu, długiej szyi, głębokiej klatki piersiowej, dobrze umięśnionego, ale nie ciężkiego tułowia. Dopełnieniem całości jest piękna, jedwabista szata. Na głowie, przedniej stronie nóg i na końcach uszu sierść powinna być krotka, cienka, na innych częściach ciała i kończyn - średniej długości, dostatecznie gładka, nie kędzierzawa ani sfalowana. Ogon ozdobiony piórem z długich prostych włosów, najdłuższych przy nasadzie i coraz krótszych ku końcowi. Współczesna hodowla stara się utrzymać równowagę miedzy doskonałym wyglądem psa a przystosowaniem go do pracy, czyli do polowania.

Pielęgnacja
Gordon nie wymaga przesadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Jedno porządne szczotkowanie w tygodniu zapewni mu dobry wygląd i utrzyma sierść w czystości. W sezonie polowań będzie to jednocześnie dobra metoda sprawdzenia, czy pies nie ma kleszczy. Konieczne jest stosowanie preparatów zabezpieczających przed tymi pasożytami oraz regularne przeglądanie skory po powrocie z polowania. Kąpie się go w zależności od potrzeb i stopnia zabrudzenia.

adams

Ale extra zdjęcie z tymi szczeniaczkami. Piekne są setery.

Sparrowka

Ale irokez większy, niż u Miriam Beksa lala

Setery tak mają? Laughing

<żart>

Pies cudowny Wink

Atha

Swetery mają specyficznego guza na głowie, przez co niektóre włoski im "stają" Mr. Green

ShadowDog

adams

Ten w wieku 7 miesięcy o matko jaki fryz Smile

no i żeczywiście widać różnicę.