Chart hiszpański

Myszka

FEDERATION CYNOLOGIQUE INTERNATIONALE FCI
SECRETARIAT GENERAL:
13, Place Albert 1 - B 6530 THUIN (Belgia)

Wzorzec FCI Nr 285 / 24.05.2002 / F

CHART HISZPAŃSKI
GALGO ESPAGNOL

TŁUMACZENIE:
dr Paschoud

KRAJ POCHODZENIA:
Hiszpania.

DATA PUBLIKACJI AKTUALNIE OBOWIĄZUJĄCEGO ORYGINALNEGO WZORCA:
26.05.1982

UŻYTKOWOŚĆ:
Pies, który poluje na zające w odkrytym terenie, kierując się wzrokiem. Niegdyś używany był także do polowania na inną zwierzynę, np. króliki, lisy, a nawet dziki; niemniej główna użytkowość rasy polega na polowaniu na zające w odkrytym terenie.

KLASYFIKACJA FCI:
Grupa X Charty
Sekcja 3 Charty krótkowłose

Nie podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Galgo espagnol znany już był przez Starożytnych Rzymian, dlatego przypuszcza się, że zawędrował na półwysep Iberyjski znacznie wcześniej. Jest potomkiem dawnych chartów azjatyckich, które przystosowały się do urozmaiconego, stepowych i równinnych terenów Hiszpanii. W XVI, XVII i XVIII wieku był w dużych ilościach wywożony do innych krajów, jak Irlandia i Anglia. Chart hiszpański jest jednym z potomków charta angielskiego i ma z nim nadal wiele cech wspólnych. Cechy te posłużyły później do pracy selekcyjnej i aklimatyzacyjnej. Wśród autorów klasycznych warto podkreślić dzieło arcybiskupa Hita, który mówi: "Ruszający zając jest natychmiast łowiony przez charta...". Świadczy to też o dawnej funkcji tej rasy.

WYGLĄD OGÓLNY:
Chart dobrego formatu, o długich liniach i długiej głowie, o zwartym kośćcu, głowie wąskiej i długiej, pojemnej klatce piersiowej, bardzo podkasanym brzuchu i bardzo długim ogonie. Kończyny tylne o prawidłowej postawie, muskularne. Włos krótki i delikatny lub twardy i półdługi.

WAŻNE PROPORCJE:
Budowa o długich liniach. Długość nieco większa od wysokości w kłębie. Preferowane są harmonijne i funkcjonalne proporcje, zarówno w statyce, jak i w ruchu.
ZACHOWANIE / CHARAKTER:
Charakter poważny, zachowuje się z rezerwą. Niemniej podczas polowania daje dowód dużej energii i porywczości.

GŁOWA:
Proporcjonalna do ciała, długa, sucha i nie limfatyczna. Stosunek czaszki do kufy jak 5 : 6 (długość czaszki 5, długość kufy 6). Linie czaszki i kufy rozbieżne. Widziane z góry czaszka i kufa powinny być długie, jednolite, bez przesadnych wypukłości. Kufa długa i wąska.
OKOLICA CZASZKI:
Czaszka: Wąska, z profilu linie czaszki i kufy nieco rozbieżne. Szerokość czaszki nie powinna być większa do jej długości. Przez czaszkę biegnie dobrze zaznaczona w pierwszych 2/3 bruzda czołowa. Zatoki czołowe i grzebień potyliczny są zaledwie zaznaczone.
Stop: Łagodny, bardzo słabo zaznaczony.

OKOLICA TWARZOWA
Wierzchołek nosa: Mały, wilgotny, śluzówka czarna.
Kufa: Długa, z profilu tworzy rozwartą linię z linią czaszki. Lekki garbonos. Grzbiet nosa wąski.
Wargi: Bardzo suche, warga górna dokładnie przykrywa wargę dolną. Spojenie warg niewidoczne. Cienkie, napięte, brzegi warg o ciemnych śluzówkach.
Szczęki/zęby: Zęby mocne, białe, zdrowe, zgryz nożycowy. Kły bardzo silnie rozwinięte, obecne wszystkie przedtrzonowce.
Oczy: Małe, ukośnie osadzone, kształtu migdałowego, najchętniej ciemne, koloru orzechowego. Spojrzenie spokojne, łagodne i z rezerwą.
Powieki: Skóra delikatna, brzegi powiek ciemne, bardzo ściśle przylegają do gałki ocznej.
Uszy: Szerokie u nasady, trójkątne, mięsiste w pierwszej 1/3, a delikatniejsze i cieńsze w stronę zaokrąglonego wierzchołka. Wysoko osadzone. Kiedy pies ma napiętą uwagę uszy mogą być w 1/3 stojące z załamanymi końcami, skierowanym na boki. W spoczynku noszone są w kształcie płatka róży, przylegające do czaszki. Lekko naciągnięte sięgają prawie do spojenia warg.
Podniebienie: W kolorze błon śluzowych, bardzo wyraźnie zaznaczone marszczki podniebienne.

SZYJA:
Długa, na przekroju owalna, spłaszczona, smukła, mocna i giętka. Wąska w części bliższej czaszce, lekko rozszerza się w części tylnej. Górna linia szyi lekko wklęsła. Linia dolna prawie prosta z lekką wypukłością po środku.

TUŁÓW:
Widok całości: Prostokątny, silny i gibki. Wyraża siłę, zręczność i wytrzymałość. Klatka piersiowa pojemna; brzuch mocno podkasany.
Linia górna: Grzbiet lekko wklęsły, lędźwie lekko wypukłe, bez gwałtownych załamań, nie kołysze się w ruchu. Daje wrażenie dużej elastyczności.
Kłąb: Słabo zaznaczony.
Grzbiet: Prosty, długi, wyrazisty.
Lędźwie: Długie, mocne, niezbyt szerokie, góra linia łukowata. Mięśnie zwarte i długie dają wrażenie elastyczności i siły. Wysokość w części środkowej lędźwi może przekraczać wysokość w kłębie.
Zad: Długi, mocny, nieco spadzisty. Nachylenie w stosunku do linii poziomej przekracza 450.
Klatka piersiowa: Mocna, ale niezbyt szeroka, głęboka ale nie sięga do łokcia, bardzo długa od rękojeści mostka po żebra rzekome.
Rękojeść mostka zaznaczona.
Żebra: Płaskie z szerokimi przestrzeniami międzyżebrowymi. Powinny być dobrze widoczne i zaznaczone. Obwód klatki piersiowej jest nieco większy od wysokości w kłębie.
Brzuch i boki: Brzuch gwałtownie podkasany od końca mostka. Fałdy kolanowe krótkie i suche. Słabizny długie.

OGON:
Mocny u nasady, nisko osadzony, stopniowo zwężający się ku końcowi, aż do cienkiego końca. Noszony prosto (między kończynami). Jest giętki i bardzo długi, sięga znacznie poniżej guza piętowego. W spoczynku zwisa z końcem sierpowato zakręconym, nieco nachylonym na bok. Pies może go także trzymać między nogami w ten sposób, że zakręcony koniec ogona prawie dotyka ziemi przednio od kończyn tylnych, jest to jedna z najbardziej typowych cech rasy.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Widok całości: Kończyny przednie o idealnej postawie, szczupłe, proste i równoległe. Śródręcze krótkie i delikatne. Łapa zajęcza.
Łopatki: Suche, krótkie, ukośne. Łopatka powinna być wyraźnie krótsza niż ramię.
Ramię: Długie, dłuższe od łopatki, bardzo silnie umięśnione, łokcie swobodne, choć dobrze przylegają do tułowia.
Przedramiona: Bardzo długie, proste i równoległe. Wyraźnie widoczny kościec i dobrze zaznaczone ścięgna. Opuszki nadgarstkowe silnie rozwinięte.
Śródręcze: Lekko ukośne, szczupłe i krótkie.
Łapy przednie: Zajęcze, palce zwarte, dobrze wysklepione. Paliczki długie i mocne. Opuszki podeszwowe twarde i dobrze rozwinięte. Błona między palcami umiarkowanie rozwinięta. Pazury dobrze rozwinięte.
Kątowanie: Kąt łopatkowo-ramienny : 110(stopni)
Kąt stawu łokciowego : 130(stopni)

KOŃCZYNY TYLNE:
Widok całości: Mocne, kościec wyraźnie widoczny, muskularny, mięśnie długie, dobrze rozwinięte. Postawa idealna z prawidłowym ukątowaniem. Guzy piętowe dobrze widoczne, śródstopie krótkie i pionowe. Łapy zajęcze, o palcach wysoko wysklepionych. Kończyny tylne powinny sprawiać wrażenie dużej siły napędowej i zręczności.
Uda: Bardzo mocne, długie, muskularne i napięte. Kość udowa możliwie jak najbardziej zbliżona do pozycji pionowej. Widziane z tyłu na pierwszy rzut oka widoczna jest wyraźnie zaznaczona muskulatura. Szerokie, spłaszczone i silne, długość uda wynosi 3 długości podudzia.
Podudzie: Bardzo długie, o wyraźnym, szczupłym kośćcu. Umięśnione w części górnej, mniej umięśnione w części dolnej, z wyraźnie widocznymi żyłami i ścięgnami.
Staw skokowy: dobrze zaznaczony, wyraźnie widoczne ścięgno Achillesa, które musi bardzo mocno rozwinięte.
Śródstopie: Szczupłe, krótkie, pionowo ustawione.
Łapy tylne: Zajęcze, takie same jak przednie.
Kątowanie: kąt miedniczno-udowy : 110 (stopni)
Kąt stawu kolanowego : 130(stopni)
Kąt stawu skokowego przekracza 140(stopni)

CHODY:
Typowe chody w naturze to galop. Kłus powinien być wydłużony, kończyny prowadzone nisko nad ziemią. Elastyczne i mocne. Nie ma tendencji do inochodu, ani do rzucania na boki

SKÓRA:
W całości ściśle przylegająca do tułowia, mocna i elastyczna, koloru różowego. Śluzówki powinny być ciemne.

SZATA:
WŁOS: Zwarty bardzo cienki, krótki, gładki, porastający całą powierzchnię tułowia aż po przestrzenie międzypalcowe. Nieco dłuższy na tylnej części ud. Odmiana szorstkowłosa ma włos twardszy i dłuższy, ale cechy te mogą być zmienne, zawsze jednak równomiernie rozmieszczony na całości tułowia z tendencją do tworzenia brody i wąsów na kufie, oraz brwi i kosmyka na głowie.
UMASZCZENIE: Wszystkie maści są dopuszczalne. Za najbardziej typowe uważane są następujące maści, wymienione w kolejności preferencji :
Płowe i pręgowane mniej lub bardziej ciemno, dobrze pigmentowane. Chart hiszpański
Czarne.
Z łatami czarnymi, ciemnymi i jasnymi.
Kasztanowe.
Cynamonowe.
Żółte.
Czerwone.
Białe.
Z białymi znaczeniami i łaciate.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
Psy : 62 do 70 cm
Suki : 60 do 68 cm
U osobników o idealnych proporcjach dopuszczalne jest przekroczenie limitu o 2 cm w górę.

WADY:
Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.

WADY LEKKIE:
Głowa nieco szeroka lub słabo rzeźbiona.
Profil kufy prosty, kufa spiczasta.
Wyraźnie widoczne skronie.
Brak jednego dowolnego przedtrzonowca.
Zgryz cęgowy.
Ogon nieco krótki, sięgający niewiele poza staw skokowy.
Blizny i skaleczenia w sezonie polowań.

WADY POWAŻNE:
Duża głowa.
Czaszka nadmiernie szeroka i spiczasta kufa.
Stop bardzo wyraźnie zaznaczony.
Równoległe osie czaszki i kufy.
Wyraźne fafle i podgardle.
Umiarkowany tyłozgryz.
Brak kłów nie spowodowany wypadkiem.
Oczy jasne, okrągłe, wydatne lub wyłupiaste.
Ektropium i entropium.
Uszy krótkie, stojące lub małe.
Szyja krótka, okrągła.
Linia grzbietu łęgowata.
Wysokość w lędźwiach mniejsza od wysokości w kłębie.
Zad krótki, okrągły lub mało skośny.
Niedostatecznie duży obwód klatki piersiowej.
Żebra beczkowate.
Boki krótkie.
Muskulatura bardzo okrągła, mało wydłużona.
Nieprawidłowe postawy kończyn.
Palce niewystarczająco zwarte.
Krowia postawa stawów skokowych.
Opuszki podeszwowe słabo.
Amputacje uszu i ogona.
Sylwetka ciężka, gruba, nie sprężysta.
Niezrównoważony charakter.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Brak typu.
Rozłupany nos.
Wyraźny przodozgryz lub tyłozgryz.
Linia górna bardzo szeroka, płaska, prosta.
Klatka piersiowa sięgająca daleko poniżej łokcia.
Wszelkie inne cechy typu wskazujące na krzyżówkę.
Albinizm.
UWAGA:
Samce powinny mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.

Tłumaczenie z języka francuskiego - Małgorzata Szmurło

CUdnyyy, prawda? Mr. Green

Tella

Nie przepadam za chartami... ten jest dość ładny i chyba taki podobny bądż mieszanka mieszka na moim osiedlu.

Pimpkowa.rubia:)

hmmm... do tej pory postrzegalam charty jako chuderlaczki...
ale zajrzalam na Twojego bloga i stwierdzilam, ze to na prawde piekne psy Smile

A na dodatek ten jest jeszcze hiszpanski Wink

hehe

Atha

Podobny go greya Wink

Przypomina mi wychudzonego konia.

Myszka

eyy bo tak dziwnie na zdjęciu wyszedł, a innego nie znalazlam Sad

Myszka

Cudowne...niestety to one najczęsciej giną..

Myszka

Pomyśl sobie że ten pies co stoi na zdjęciu zginął tragicznie po sezonie na wyscigi i polowania.
Krew mnie poprostu zalewa.

asik

Hej!!

Galgo espanol to jeden z moich ulubionych charciorów Very Happy

Jak przez pewien okres czasu przebywalam w Hiszpanii sasiedzi mieli przepiekna suczke tej rasy Smile

Epen

śliczny piesek, bardzo podoba mi się ta rasa Very Happy

adams

Super umaszczenie !! Extremalnie śliczne :]

Myszka

Widze jednak że ludzie chartów nei kojarzą tylko z chudoscią ale też z usposobieniem piękna Very Happy