Pies śpi na grobie swojego pana

aGula1810

Kilkuletni kundelek nie pogodził się ze śmiercią swojego właściciela. Od blisko roku nocuje przy jego grobie na częstochowskim cmentarzu .
Mały czarny pies z podpalanymi łapami zaczął pojawiać się przy cmentarzu Kule - od strony ul. Fieldorfa Nila - jesienią ubiegłego roku.

- Przychodził codziennie - opowiada pan Wiesław, który przy cmentarnej bramie sprzedaje znicze i kwiaty. - Marnie wyglądał, był bardzo nieufny. Zaczęliśmy go dokarmiać i dzięki temu się oswoił.
Po jakimś miesiącu zorientowaliśmy się, że wieczorem idzie na cmentarz. Pani, która tu także handluje zaobserwowała, że nocuje na grobie niedaleko kaplicy.
Nie mieliśmy wątpliwości, że to miejsce spoczynku właściciela.

Sprzedawcy zaopiekowali się psem i nadali mu imię Pikuś. Z czasem udało się im ustalić, że pies zjawił się na cmentarzu krótko po śmierci swojego pana. Kundelek znał to miejsce, bo bardzo często przychodził tu z właścicielem na grób jego rodziców. Mieszkali w pobliżu.

Młodziutka sprzedawczyni pani Magda pracuje w budce przy cmentarzu od dwóch miesięcy, ale zdążyła się już zaprzyjaźnić z Pikusiem. Gdy wyciąga do niego rękę, pies merda ogonem, kładzie się na grzbiecie i każe się głaskać po brzuchu: - To pieszczoch - śmieje się dziewczyna.

Codziennie rano każdy ze sprzedawców szykuje dla Pikusia jakiś smakołyk. Wiedzą, że pies przyjdzie tuż po otwarciu straganów.

- Po południu zmienia mnie tu żona - mówi pan Wiesław. - Mieszkamy niedaleko Promenady, więc wieczorem po zamknięciu straganu wraca do domu zawsze przez cmentarz. Pikuś odprowadza ją do połowy drogi, a potem idzie w kierunku grobu pana. Tam spędza całą noc.

Sprzedawcy nie zauważyli, by grób starszego pana odwiedzał ktoś z rodziny. Mogliby wtedy opowiedzieć o losie Pikusia. Może jakiś krewny zmarłego przygarnąłby psa? Opiekunowie martwią się, jak kundelek przetrzyma kolejną zimę. Ubiegła na szczęście nie była mroźna.

- Kiedyś przyjechała tu ekipa ze schroniska dla bezdomnych zwierząt, żeby zabrać Pikusia, ale on przeczuł, co się dzieje i uciekł - opowiada pan Wiesław.

Sprzedawcom bardzo leży na sercu los psa. - Pikuś zrobił się sławny. Dużo ludzi pyta o niego, ale nikt nie kwapi się, żeby przynieść mu chociaż kawałek kiełbasy - trochę narzekają. - Za tę jego wierność i miłość, która nie zna granic i jest silniejsza niż śmierć - mówią wzruszeni.

Eliza Kwiatkowska, gazeta Częstochowa.

axelinka

Bez komentarza, nawet nie wiem jak to skomentować... mam tylko nadzieję że do zimy znajdzie jakiś ciepły kąt...

Atha

Wierny przyjaciel czuwa nad snem swego opiekuna. A ludzie mówią, że zwierzęta są przy ludziach tylko z instynktu i przyzwyczajenia...

Shaiya

Czytałam o tym w tamtym roku w fakcie... Eh... ;( Wspaniały pies....

axelinka

Przypomina mi się inna historia, z psem który na torach tramwajowych czekał na swojego pana który w okolicy tych torów, podczas spaceru z psiakiem, bodajże zmarł na zawał. Biedaczysko też przychodził tam codziennie i czekał aż jego pan wróci...Nie pamiętam jak ta historia się skończyła, czy ta kochana morda wpadła pod tramwaj czy po prostu pękło mu serducho z tęsknoty, w każdym razie psina jest już ze swoim panem. Trzymam kciuki żeby ta historia miała lepsze zakończenie...

Atha

Ja pamiętam z podstawówki taką historię, że gdy pan umarł i miał się odbyć pogrzeb, pies pobiegł za karawanem na cmentarz i wskoczył do grobu swojego pana. (mieszkali niedaleko cmentarza) Zabrali go, odprowadzili i przywiązali łańcuchem, ale zerwał się i znowu pobiegł. Ale wyrywając się z łańcucha tak sobie pocharatał szyję, że zdechł przy grobie. Podobno pochowano ich razem. To mi opowiadała kiedyś moja polonistka.