Karcenie- tak czy nie?

Atha

mg, ja sie z tobą praktycznie zgadzam, tylko nie w paru szczegółach Razz

Trzy przykłady wychowania dzieciaka- pierwsze dwa oczywiście odpadają, zajmijmy się trzecim: dzieciak, mimo łagodnych perswazji rodziców dalej stawia na swoim i nie daje się przywołać do porządku (jakbym mojego brata widziała). Co wtedy? Jako sytuacja jednorazowa nie widzę w niej jedynego dobrego rozwiązania. Natomiast na dłuższą metę spokojne wyciągnięcie konsekwencji, przy jednoczesnym uświadomieniu, za co są wyciągane i jaka mogła być alternatywna droga sprawi, że następnym razem dzieciak wybierze alternetywną drogę. Co też nie jest regułą, bo każdy może postąpić inaczej, niż się po nim spodziewamy. Wtedy trzeba szukac sposobu, który odniesie skutek, ale nie można z góry wykluczać pewnych metod.
Przypominam też, że wspomniałam o tym, że kara nie może równać się z przemocą, a musi być po prostu odpowiednio wymierzonym środkiem demotywującym.

mg

Atha - dziękuję za Twoje wypowiedzi, bo bardzo lubię rozmawiać z ludźmi, którzy wiedzą, o czym mówią , a nie plotą trzy po trzy:wink:

Sorki, jeśli będę trochę chaotyczna, ale dziś zostałam wrobiona w petsitting i właśnie siedzę z trzema przemiłymi psami, a każdy z nich chce mi coś pokazać: a to zjedzoną do połowy zabawkę, a to minkę w stylu "ciociu Gosiu, bardzo cię lubię, pomiziaj za uszkiem" Very Happy

Ale do rzeczy ja również w większości się z Tobą zgadzam, w szczególności z tym stwierdzeniem:

mg

Atha

No, to chyba doszłyśmy do porozumienia Wink

Oczywiście, że kar nie stosuje się jako samodzielnego środka wychowawczego, a tylko pomocniczo, pokazując psu również porządane zachowania i wspomagając nagrodą. Kara zastosowana umiejętnie jest ostatnią deską ratunku, ale też nie powinno się jej całkowicie wykluczać, bo w niektórych wypadkach może w jakiś sposób pomóc.

Pozwole sobie jednak temat oddzielić, bo wyszedł piękny, ale troche odbiegł od pierwotnego Wink

Tak na marginesie- gdyby wszyscy na forach dyskutowali w ten sposób, to byłby istny raj Very Happy

Atha

Cytat:

Dlaczego nie polecam kar już poprzednio wyjaśniłam - ludzie mają tendencję do chodzenia na łatwiznę i zamiast NAUCZYĆ psa, co ma zrobić zamiast tego, co robił - będą go karać. Jeśli podniesiony głos nie wystarczy - następnym razem krzykną głośniej, kiedy to nie pomoże - uderzą psa słabo, potem mocniej, potem może zaczną lać i powalać na ziemię....

No tak... Tylko prawidłowiej by było, kiedy się widzi, że taka "przemoc" nie przynosi efektu od razu zacząć szukać innego rozwiązania, bo widać nasz pies na to akurat jest niewrażliwy (pod względem wychowawczym). No i zacząć należy od tego, że zaczynać należy pozytywnymi metodami, a do kar uciekać się, kiedy już wszystkie inne metody zawiodą.

Cytat:
Cytat:
Na szkoleniach mam problem z jednym - z ludźmi, którzy tylko ganią swoje psy, albo próbują je karać, a psy nie wiedzą Co mają zrobić i czego człowiek od nich chce.... Ludzie nie chwalą psów za to, co zrobiły dobrze, więc skąd one mają wiedzieć, co jest dobre, a co złe?

Z tym się absolutnie zgadzam, ale ten problem dotyczy sytuacji, kiedy pies musi znaleźć odpowiednią alternatywę: robi coś źle, a ma zrobić dobrze. Karę stosuje się w sytuacji, kiedy pies coś robi źle, a ma tego w ogóle nie robić.

No tak, ale skąd on ma wiedzieć, że czegoś ma nie robić?

Powinno się działać tak, żeby pies miał skojarzenie- dane zachowanie=dana konsekwencja. Podgryza kable znaczy, że coś go może trafić w tyłek. Wyżera ze stołu= jedzenie może okazać się nie bardzo smaczne. Gryzie w zabawie= zabawa zostaje przerwana. Ogólnie we wszystkich poradnikach, które dopuszczają kary zaznaczane jest wyraźnie i z naciskiem, że karać nie można po fakcie, a w chwili jego wystąpienia, bądź minimalnie, do kilku sekund po.

No i też trzeba odróżniać sytuacje, kiedy kara może być stosowana, a kiedy nie. W podanym w wikipedii przykładzie o kurze, kiedy dane zachowanie jest warunkowane potrzebą fizjologiczną- głodem, karanie jest oczywiście niedopuszczalne, a winę ponosi własciciel, który nie nakarmił. Co innego, gdyby pies na kurę polował z chęci samego polowania, mając pełną miskę. Wtedy w chwili, kiedy przymierza się do takiej zabawy nalezy go zręcznie zdemotywować, by polowanie nie kojarzyło mu się z przyjemnością. Po kilku minutach natomiast można zacząć naukę alternatywnego zachowania, na przykład jakaś gra, za którą pies dostaje nagrody. No i jak już zostało napisane- zachowanie, które chcemy eliminowac trzeba zauwazyć, zanim pies za bardzo do niego przywyknie. Psa, który poluje na kury regularnie nie oduczymy już sami w żaden sposób, jesli nie mamy odpowiedniego doświadczenia własnego. Wtedy już należy skonsultować się ze specjalistą.

Dziekuję bardzo za uznanie i kieruję je również w przeciwną stronę Very Happy

Posty nie po kolei- ten ma byc między jedną a drugą wypowiedzią mg. Moja wina. Atha