Mało pewny siebie pies

Malina

Mam wrażenie, że Tosia jest mało pewnym siebie psem, jak ją do siebie wołam, a jestem w pozycji "kucającej" to ona jak już do mnie dobiegnie to zazwyczaj kładzie się na grzbiecie lub "kuli" uszy i jest taka jakby zdenerwowana. Wydaje mi się też, że to może być związane z tym, że Tosik boi się większych od siebie psów. Jakiś czas temu jej pyszczek obwąchiwał podrostek psa w typie posokowca bawarskiego i był moment, w którym lekko popchnął ją nosem, a ona od razu odskoczyła. Raz jak się załatwiała na działce i nagle podbiegł do siatki ON sąsiadów ona zaczęła uciekać, a piszczała przy tym jakby ten pies ją zagryzał.
No i Tosia w ogóle się nie bawi. Jakiś czas temu bawiłam się z nią sznurem, bo niczym innym nie chciała, ale to już się jej chyba znudziło, bo sznura już nie rusza Sad

. Kupowałam jej różne zabawki, ale żadną nie jest zainteresowana, raz jej się zdarzyło, że dorwała zabawkę kota, taką futrzaną myszkę i rozebrała ją na dwie części - plastik i futerko, ale tak to nic nie rusza.
Co zrobić żeby Tosia była bardziej pewniejsza siebie? Jak sprawić, żeby zaczęła się bawić? Proszę was o pomoc i jakieś rady.

Shaiya

Szkolicie sie klikierowo?

Jeżeli chodzi o kontakty z psami to wydaje mi sie że powinna mieć ich więcej. Ale tu niech wypowie sie ktoś bardziej obeznany.

A do zabawek. Baw sie jej zabawkami, podrzucaj je sobie, staraj sie szarpać, ciesz sie przy tym. Po "zabawie" rzuć zabawkę na podłogę i pozwól suczce podejść do niej. Jeżeli dotknie choćby noskiem K=S. Powtarzaj to sobie co jakiś czas. Nawet za przypadkowe dotknięcie K/S. Po jakimś czasie spróbuj zachęcić Tośka do wspólnej zabawy. Nie wiem czy do końca dobrze to wytłumaczyłam. ^^'

Malina

Shaiya

Malina

Anja

Niestety nie umiem pomóc, ale z tego co czytam to ona jest bardzo wystraszona Sad

Tak ma od zawsze? Czy coś się stało, że nabrała takiej niepewności?

Lily

Malina, Tosia jest z Wami od dosyc niedawna; wpadła w Wasze ręce już jako dorosła i można ja zakwalifikowac jako 'psa po przejściach'. W dodatku z natury ma słaba psychikę. Ja nie widzę innego wyjścia, jak uzbroic się w mase cierpliwości i powolutku, bardzo powoli, pokazywac jej, że jest Wasza, kochana i lubiana, że w domu i okolicy może czuc się jak u siebie. Pokazuj jej obcych, lecz przyjaźnie nastawionych ludzi i psy oraz spokojne, nowe miejsca, ale uważaj, by nie zalac jej nowymi bodźcami. Tosia nie jest juz szczeniakiem i jej mózg, który wydaje się otrzymał za młodu dośc słabą styumulację, nie chłonie już tak łatwo.
Chwal ją przyjaznym głosem za każdy sukces- np. dzielne noszenie patyka.
Ćwiczenie zabawy z klikerem uważam za pomysł cokolwiek dziwny... Jakoś tego nie widzę...

Poza tym, regularnie z nią klikaj, bez rozproszeń. Najlepiej kształtuj, tzn. nie gadaj i nie naprowadzaj, pozwól jej kąbinowac. Im lepiej będzie umiała rozwiązywac problemy, tym lepiej na nią to wpłynie. biorąc pod uwagę jej reakcję na snack ball'a, ta umiejętnośc nie idzie jej najlepiej Wink

Ps. Kształtowanie polega na tym, że zaczynasz od małych kroczków, a potem, poprzez opóźnienie kliknięcia powodujesz pogłębienie zachowań. Zatrzymujesz się w miejscu dogodnym dla Ciebie- dlatego ew. nauka zabawy piłką będzie swoistym przedłużeniem targetowania.

Malina

Lily

A myślałaś nad sterylką?

Malina, mi właśnie chodzi o to, żeby nauczyc ją myślec i rozwiązywac problemy. To się da zrobic, właśnie klikerem. Przegłodź ją jednego dnia, a następnego z ranka weź dużo jedzenia i zaprowadź ją do spokojnego pomieszczenia. Postaw przed nią proste zadanie i krok po kroku realuzuj je. Zacznij np. od przynoszenia przedmiotu. Weź np koszyczek i postaw ze dwa matry od Tosi. Najpier K/S za spojrzenia, potem za zdecydowany ruch głową, za kroczek, dwa, trzy (niekoniecznie w kierunku koszyka- wystarczy, że zrozumie, że chodzi o ruch), za podejście, dotknięcie nosem, dotknięcie otwartym pyskie i tak dalej. Jeśli mocno rozłożysz to w czasie a jedyną formą komunikacji między Wami będzie kliknięcie (klik- robię dobrze; nie ma klik- trzeba spróbowac inną drogą), to Wam się uda, z pewnością.

Malina

Myszka

Malina, a wiesz co to jest kong? Zabawka, dosyć droga, ale myśle, że w waszym przypadku by się sprawdziła. Wsypujesz do środka co najlepsze smaczki, a pies musi się pogłowić, żeby ja jakoś wyciągnąć. Może to by ją trochę przekonało do tego że zabawki nie sa straszne.

Malina

Anja

Malina, też myślę, że jeśli nie jest koniecznością uczenie ją czegoś (czyli jak umie podstawowe rzeczy typu siad, leżeć, chodzenie na smyczy potrzebne do funkcjonowania) to raczej nie ma to sensu. Bo tu potrzeby jest jakiś przełom (sęk w tym, że nie wiadomo jaki) albo trzeba jej dać spokój, jesli uczenie ma tak naprawdę nie przynosić zamierzonych skutków. Wiem o czym mówisz i Cie rozumiem, bo mam podobną sytuację- pies co prawda zachwouje się inaczej i nie chodzi o to, że jest lękliwy, ale od tygodni uczę go komendy siad. Jak na razie bez skutku, chyba, że naprowadzę go ręką. I też dałam spokój, bo jaki w tym sens

Lily

Jaki w tym sens? Myślę, że wielki. Może tylko ja mam taką naturę, ale kocham obserwowac rozwój i nawet zmieniac precepcję innych stworzeń, jeśli tylko moge im w tym pomóc, sprawic radośc. Mi też to sprawia radośc i sprawia satysfakcję. (I proszę, nie mówicie, że mam 'genialnego, skorego do pracy psa'. Czarna nie jest głupia, jej socjalizacja i rozwój przebiegały w miarę prawidłowo- otrzymała może tylko lepszy start niż inne, ale Coffe jest zupełnie przeciętnym psem. To co mamy, osiągnełyśmy wspólną pracą.)

Jednak, jeśli uczenie własnego psa nie sprawia Wam radości, to chyba rzeczywiście możecie sobie odpuścic. Albo inaczej- może i Ania może, ale o Tosię bym jeszcze walczyła. Bo jakoś nie potrafię sobie wyobrazic, aby pies czujący się niepewnie wobec własnego właściciela i bojący znakomitej większości otoczenia mógł rzeczywiście miec uhahaną mordę i byc zrelaksowany.
Malina, nie mówię, że masz słuchac moich rad. Napisz do kogoś o większym doświadczeniu, pofatyguj się na jakiś spacer, proś o radę wszedzie gdzie możesz...jeśli Ci zależy Wink

Dodam jeszcze tylko, że w 99% przypadków brak sukcesów czy postępów jest błędem człowieka, o czym Coffe boleśnie przekonuje mnie każdego dnia...

Tak jest moje zdanie. Mam nadzieję, że nikogo nie obraziłam, ale przepraszac raczej nie mam zamiaru ;]

Anja

Jeśli tylko moge zmieniać percepcję innych stworzeń i sprawiać im radość, to też to robię. Sęk w tym co robić, kiedy ani jedno ani drugie nie zachodzi i pies tak naprawdę nic z lekcji nie wynosi, właściciel się wkurza (bo są ludzie bardziej cierpliwi i mniej, ale kiedyś każdy się łamie), a pies też nie bardzo wie o co chodzi i zupełnie inaczej odbiera sens szkolenia, w ogóle nie rozumiejąc po co to wszystko. Mi tez sprawia radość i satysfakcje praca ze zwierzęciem, obserwacja jego rozwoju, szybkości pojmowania zadań. I nawet jeśli pies nie jest zdolny, to dłuższą i na pewno cięższą pracą, ale zawsze się gdzieś do niego dociera i jeśli nie po tygodniu tak jak inne psy, ale po dwóch czy trzech nasz pies też chwyta o co chodzi i jest radość, że się go czegoś nauczyło, dająca motywację do pracy nad kolejnym zadaniem. Problem się pojawia, jeśli nie widac szans na to, by nawet po dwóch miesiącach załapał czego od niego chcemy, bo wtedy nie chodzi juz o jego umiejętności, ale o głębszy problem, ogólne pojmowanie szkolenia przez psa i coś, co to wszystko zaburza, nie dając psu szansy (nawet przy długim treningu) na sukces. I jak się cos w psie nie zmieni, nie pęknie, nie złamie, to próżno ćwiczyć z nim przez długie godziny.

Ja na pewno nie jestem fantastycznym "szkoleniowcem" (w sensie szkolenia mojego psa, oczywiście nie w zawodowym), nawet nie bardzo dobrym, dobrym czy miernym. Ale widziałam ludzi, którzy popełniali w szkoleniu błędy nawet przeze mnie zauważalne, starali się psa nie naprowadzić, a ustawić w danej pozycji, zmieniali komendę, powtarzali ją bez końca dopóki pies jej nie wykonał. A mimo to pies się uczył, był gdzieś jakiś postęp, może wolniejszy niż przy prawidłowym szkoleniu, ale był. Pies w końcu łapał o co chodzi. I myslę, że nawet jak ktos mało wie o szkoleniu psa, to na pewne rzeczy nie ma wpływu. Przecież Malina nie uczy Tosi stawania na głowie albo jakichś karkołomnych zadań, są to może nie elementarne ale dosyć podstawowe zadania, które myślę każdy pies pod opieką dobrego, chętnego do współpracy właściciela powinien umieć. No i mimo to klapa. Nic. Zero, bo nie chodzi wtedy o błąd właściciela, ale o coś, co siedzi w psie.

Ja się bynajmniej obrażona nie poczułam i od nikogo przeprosin też nie wymagam. Ze swoich błędów i bardzo mizernych umiejętności w szkoleniu psa tez zdaję sobie sprawę. Ale nie sądzę, bym była na tyle kiepska, by nie nauczyć psa komendy siad, metodą opisana w każdym, nawet kiepskim poradniku, używaną przez lepszych i gorszych właścicieli psów miliardy razy, na całym świecie.