Moje opowiadanie- "Władca Smoków"

Sparrowka

Źle myslisz Atha Razz

Jego imie zostanie ujawnione dopiero na końcu opowieści. Nie ma nic wspólnego z Voldkiem poza niegodziwością Wink

Jakiś zły bohater musi być nie?
A tak naprawdę nie podałam imienia bo nie miałam pomysłu Laughing

Atha

Wpisuje się raz spółgłoskę, raz samogłoskę i czasem fajnie wychodzi Mr. Green

Mi tak Asefirioz wyszedł i chyba tak nazwe natępnego psa- ale na to imie mam wyłączność! Autoryzowane!!
Ide pisiać pedłaka Razz

Sparrowka

ROZDZIAŁ II
Była to Ditenari, czarodziejka, posiadająca wielki talent. Nie była zwykłym magiem, który uczył się czarów przez długie lata. Ona miała to w sobie, mogła używać magii bez długich i skomplikowanych zaklęć. Wystarczała jej sama wyobraźnia. Tak, ona nie potrzebowała słów. W jej umyśle ukazywały się obrazy, które przeistaczały się w najprawdziwszą rzeczywistość.
Ditenari była leśną strażniczką, dowódcą ludów ze wschodnich krain pilnujących gęstych i mrocznych lasów znajdujących się niedaleko krainy Minarhas. Ale to miejsce nie będzie grało dużej roli w naszej opowieści. A więc strażnicy dbali o to by w strzeżonych przez nich lasach panował spokój i ład. Byli uważani za owianych tajemnicą. Inni ludzie wymyślali różne dziwaczne historie na ich temat. Omijano ich z daleka, nawet się ich bano. A wszystko przez bieg czasu i małomówność strażników. Przechadzają się to tu, to tam, nic nie mówiąc. Potrafią się świetnie ukrywać, nie wiedzą co to strach, stawiają czoło niebezpieczeństwu, poza tym posiadają sokoli wzrok i niczym elfy, zawsze gdy strzelają z łuku, trafiają do celu. Są zaprzyjaźnieni z drzewcami i entami, które często wspomagają ich podczas boju. A Endowie bardzo rzadko darzą kogoś zaufaniem. Zwykle liczą tylko na siebie, są samotnikami, obracają się tylko i wyłącznie we własnym towarzystwie. Jednak nadejdzie jeszcze czas, kiedy właśnie ów stwory przyczynią się do uratowania świata…
Ditenari właśnie patrolowała południową część lasu, gdy koło ucha usłyszała trzepotanie skrzydeł. Był to Fireniro, orzeł, jej najlepszy kompan i przyjaciel, na którego zawsze mogła liczyć, w każdej sytuacji. Tym razem przynosił on wieści od króla lasu, Wysokiego Elfa Dirinara, które głosiły o przybyciuchochlików do lasu. Dinetari natychmiast podniosła alarm i większość strażników z południowej części lasu ruszyła do walki.

Ciąg dalszy nastąpi...

Atha z tymi nazwami robiłam tak jak mówiłaś

adams

Wciekawia, wciekawia, czekam na ciąg dalszy. Kidy bedzie akcja Smile

?

Sparrowka

A domysl się! Laughing

Zaraz w następnej części Wink

Nutella-chan

podoba mi się coraz bardziej:) lubię fantastykę Wink

Sparrowka

A myślałam, że to tylko ja jestem taikim odludkiem. Bynajmniej w Warlubiu Confused

Atha

Ja mam propozycje- jak tu tylu fantastyków, to zróbmy sobie RPG w dziale Gry? Kto chce prowadzić, bo ja się nie podejmuję? Jak się pomysł podoba, to piszcie Wink

Sparrowka

Ja jestem jak najbardziej za! Mogłabym się nawet tego podjąć Wink

To jak Atha? Utworzyć temat z zasadami itp? Smile

Szyszka

Ykhm działy "gry" już nie ma Rolling Eyes

Sparrowka

No to będzie on w Ot. Nie ma problemu Wink

Nutella-chan

Kabanos, ty jeszcze nie widziałaś mojej fantastycznej książki pt. "Ser Angelli i przyjaciele" Wiem dziecinne, ale jak nie mam na czym się wyłądować to piszę takie głupotki...

Epen

Opowiadanie naprawdę wciąga. Czekam na ciąg dalszy

Sparrowka

Macie

Biegła przez złowrogie gąszcze, aż do rozciągającej się od jednego krańca lasu, do drugiego rozpadliny, w której już rozgorzała walka. Pośród dzikich chichotów chochlików dało się słyszeć brzęki cięciw łuków i uderzanie się mieczy. Strażnicy walczyli zażarcie, nie dając się zwieść omamiającym czarom chochlików, które cicho mamrotały do siebie zaklęcia, wymawiane w ich plugawym języku. Ditenarii ruszyła do walki, by pomóc swym ziomkom. Wszyscy walczyli zażarcie i w końcu dobro zaczęło mieć przewagę liczebną. Chochliki wpadły w panikę i pierzchły niczym wystraszony koń. Świsnęły strzały. Tylko kilku stworom udało się ujść z życiem. Wielu strażników poległo w bitwie, a ci, którzy mięli najmniej ran ruszyli w pogoń, aby wrogowie nie donieśli Panu Ciemności o wieściach z Puszczy. Rannych przeniesiono do domu Wysokiego Elfa Madjonsa,a inni elfowie mięli opatrzeć rany i zaopiekować się chorymi, zdrowych bowiem została garstka. I tak skończyła się pierwsza, może niewielka ale jednak, bitwa w naszej opowieści.

Atha

Tak jakos w za dużym streszczeniu to piszesz. Ta bitwa trwała jak na mój gust kilka minut Razz

A w bitwach sa takie piękne momenty, jak szaleńcze pogonie, bohaterskie skoki na kilku naraz przeciwników, by kogos ocalić, nie mówiąc już o tych cudnych obrazach wyrywania flaczków Twisted Evil

Ps. Zapraszam do pedałka! Sad